Είναι προφανές ότι οι συνεργαζόμενες εταιρείες θα πρέπει να βρουν κοινό όραμα από την αρχή, ιδιαίτερα στην περίπτωση μεγάλων σχημάτων όπως τα Clusters, στις οποίες κάθε πλευρά έχει οικονομικό μερίδιο, ή όταν υπάρχουν ακραίες διαφορές στις κουλτούρες, τις επικοινωνίες και τις προσδοκίες .
Ωστόσο η βιασύνη για την ολοκλήρωση της συμφωνίας, ωθεί τα μέλη να συζητούν μόνο τους κοινούς στόχους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις στρατηγικές συμμαχίες των Clusters σε έναν κλάδο, όπου όλοι υποθέτουν ότι επειδή λειτουργούν στον ίδιο τομέα, έχουν και το ίδιο όραμα.
Παρακάμπτοντας αυτό το βήμα, οι εταιρείες αυξάνουν την πίεση το άγχος και την ένταση που ασκούνται στην συνεργασία και μειώνουν τις πιθανότητες επιτυχίας της. Βασική αιτία είναι οτι στο ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει σύγχυση καθοδήγησης αλλά και αντικρουόμενες προτεραιότητες από τους συνεργάτες και τους εταίρους.
Η διαφάνεια κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι όλοι κατανοούν τους στόχους, το όραμα, τις Χρηματοοικονομικές Ροές και τα δικαιώματα λήψης των αποφάσεων των υπόλοιπων εταίρων. Αυτό ενθαρρύνει την εμπιστοσύνη και τη συνεργασία μεταξύ τους, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό , λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότατα οτι θα εναλλάσσονται στους ηγετικούς ρόλους.
Μεταφέροντας μεγάλο μέρος της έντασης στην αρχή, οι εταιρείες πιθανόν να είναι σε θέση να αποφύγουν δαπανηρές αποτυχίες και καθυστερήσεις στις επιχειρηματικές δραστηριότητες που επιδιώκουν μαζί.
